Mijn ontmoeting met een vos...
Sierlijke witsnuitlibel
Bij mij om de hoek heb ik op 10 minuten fietsen een prachtig gebied dat rijk aan leven is met een grote diversiteit. Ik ga er in de zomermaanden bijna dagelijks op zoek naar vlinders en libellen, maar in de herfst kun je er ook prachtig paddenstoelen fotograferen. Daarnaast zijn er veel vogels te vinden en zie ik altijd wel spechten, gaaien, maar soms ook sperwers, buizerds of haviken rondvliegen. Af en toe kom ik een groepje reeën tegen. Deze avond in mei deed ik mijn vaste rondje libellen en vlinders en had net een zeer zeldzame Sierlijke Witsnuitlibel ontdekt die in een boom hing te genieten van het zonnetje. Ik had er vorig jaar ook al eentje ontdekt die toen eieren aan het het leggen was. Blijkbaar was dat een succes want deze libel was kakelvers en ik was dus al superblij met deze ontdekking. Een paar weken later vond ik trouwens nog een exemplaar, of eigenlijk hij vond mij want die vloog zo mijn jas op toen ik op de fiets zat!
Zit daar een vos?
 Na een kwartiertje deze prachtige libel gefotografeerd te hebben besloot ik naar een ander veldje te lopen. Toen ik het verbindende bospad opliep zag ik op zo’n 50 meter afstand een hond zitten, tenminste dat dacht ik in eerste instantie… Toen ik mijn camera erop richtte en beter kon zien wat het was, zag ik dat het een vos was die ik sinds de 10 jaar dat ik in dat gebied kom nog nooit gezien had. Ik had er ook nog nooit anderen over gehoord. Mijn hart begon iets sneller te kloppen.
Ik besloot heeeeeeel langzaam, stapje voor stapje richting de vos te lopen om te proberen er een bewijsfoto van te maken. Maar na een meter of 10 gelopen te hebben zag ik dat hij (of zij) mijn kant op begon te lopen! Op een gegeven moment ben ik toen op mijn buik gaan liggen om hem van een laag standpunt te kunnen fotograferen en misschien voelde ie zich dan ook wel minder bedreigd. Toen de vos mij op een meter of 10 genaderd was kon ik deze foto’s maken. Ik bedacht me later dat deze vos wel door mensen gevoerd moet zijn en dat ie dacht dat ik ook wat lekkers voor het had, anders kan ik dit gedrag niet verklaren. Hij was in ieder geval voor geen meter schuw. Lucky me…
Déjà vu
 Aan het eind van het pad zag ik echtpaar wandelen, die netjes hadden gewacht tot ik mijn foto’s had gemaakt (en de vos was verdwenen) om de vos niet af te schrikken. Toen ik ze daarna aansprak had de vrouw erover dat ze die vos wel eens eerder had gezien. Toen ze door waren gelopen kwam na een minuut of 10 de vos weer tevoorschijn en leek het wel een déjà vu, de vos kwam weer naar mij toe lopen maar aangezien de batterij van mijn camera al bijna leeg was heb ik maar een videootje gemaakt met mijn iPhone.
Al met al een topavond in de natuur, eerst die bijzondere libel tegenkomen en meteen daarna die ontmoeting met de vos. Dit soort momenten maakt natuurfotografie zo leuk, je weet nooit wat je tegenkomt!
De techniek
 Ik ga overdag altijd op stap met mijn Nikon D500 met een 300mm F4 en een TC14 converter ertussen, wat dan in totaal 420mm oplevert. Zo kan ik wat afstand houden van de libellen en vlinders zodat ie wat minder snel ervan door gaan, maar mocht er een vogel voorbij komen dan kan ik die ook nog meepakken als ik snel genoeg ben.
Ik ben voor de foto’s op de grond gaan liggen om door het gras te fotograferen voor een wazige voor en achtergrond. Ook was ik zo op ooghoogte van de vos, of eigenlijk keek de vos iets op mij neer wat wel een mooi standpunt was in dit geval. Ik moest de sluitertijd behoorlijk hoog zetten, zo rond de 1/1000s (bij F5.6) omdat de vos naar mij toe kwam lopen. Daardoor kwam er wel wat meer ruis in de foto, wat ik later in de bewerking van de foto’s verwijdert heb in de achtergrond (met Photoshop).
