
Een terugkerend onderwerp binnen zowel mijn workshops, mijn fotoreizen en gesprekken met collega’s is het gebruiken van ideeën en creaties van fotografen die je inspireren. In de meeste gevallen juich ik dit altijd toe, vooral omdat het mij ook geholpen heeft mijn eigen stijl te ontdekken.
Het nadoen van anderen kan je helpen een eigen stijl te ontdekken
Als je pas bent begonnen met fotograferen is alles nog nieuw voor je. De knopjes op je camera, de belichtingsdriehoek, lichtomstandigheden en de diverse compositie mogelijkheden. Je ben als een jong luipaard dat alles nog moet leren en ontdekken en je kan daar alle hulp bij gebruiken.
Na de ontdekkingsfase ontstaat er al snel een tweede fase waarin je een bepaalde voorkeur krijgt voor onderwerpen en eventuele nabewerkingen. Het nadoen van, of wellicht het les nemen bij, een fotograaf die je aanspreekt kan je leerproces versnellen. Je leert welk type beeld wel en welke niet werkt, welke diafragma’s de sfeer die je zoekt mogelijk maken, welke filters gebruikt kunnen worden of hoe de toevoeging van kunstlicht je beeld meer zeggingskracht kan geven.
Tijdens je zoektocht naar de “reproductie” maak je fouten bij het zoeken naar de juiste instellingen. Door het maken van deze fouten leer je en vergroot je dus je kennis over de technieken die toegepast zijn. Met andere woorden; inspiratie kan je helpen bij je ontwikkeling als fotograaf.
In het geval van bijvoorbeeld landschapsfotografie leer je als snel dat timing essentieel is en dat je soms dagen of maanden moet wachten op de juiste omstandigheden. En dat je vaak tientallen keren naar een gebied terug moet keren voordat je de essentie daadwerkelijk ziet en deze ook kan vertalen naar een pakkend beeld. Je gaat experimenten met sluitertijden, filters, meervoudige belichtingen en mogelijk zelfs lightpainting.
Dit proces helpt je bij het ontwikkelen van je kennis en je zult zien dat je vanzelf beelden maakt die eigen zijn én onderscheidend van de massa zijn.

Laten we elkaar benoemen
Als je een foto hebt gemaakt die geïnspireerd is op het werk van anderen en je hebt hier uren aan studie en dagen gevuld met fotografie aan besteed, dan ben je natuurlijk trots. Trots op het feit dat het gelukt is en trots op de reacties die je krijgt op social media. En terecht natuurlijk want het is jouw tijd en energie die in dat beeld zitten!
Wat ik persoonlijk echter vaak mis, zijn de credits naar de bedenker van een bepaald concept of type beeld. Terwijl het toch zo makkelijk is om in een paar worden de credits te geven die de bedenker verdient heeft. Zullen we afspreken dat we wat vaker laten merken dat we geïnspireerd zijn door een andere fotograaf?

Plagiaat
Wikipedia: Plagiaat is het overnemen van gegevens uit andermans werk zonder correcte bronvermelding en het op die manier presenteren als je eigen werk. Het is intellectuele diefstal en wordt gezien als fraude. Plagiaat overtreedt de basisprincipes de Europese gedragscode voor wetenschappelijke integriteit.
Als fulltime fotograaf kom ik echter ook andere vormen van reproductie tegen. Teksten van websites worden gekopieerd en succesvolle workshops worden in vrijwel identieke vorm op soms dezelfde locaties, aangeboden door concurrenten.
Tijdens mijn workshops lightpainting geef ik altijd aan dat mijn grote inspiratie Eric Paré en zijn model Kim Henry zijn geweest. Een kwestie van ere wie ere toekomt. Ik bestudeerde hun stijl en ben gaan oefenen, veel gaan oefenen. Uit deze oefensessies zijn mijn welbekende lightpaint foto’s aan het strand ontstaan.
Als werkend professioneel fotograaf was ik inmiddels bekend met het #copypaste gedrag van enkele collega’s. Zoals verwacht en voorspeld zag ik dan ook binnen twee jaar de eerste klonen van mijn workshops verschijnen. Workshops die sterk leunden op het door mij ontwikkelde concept in Nederland.
In de zomer van 2022 kwam ik echter de overtreffende trap tegen; niet alleen het concept van mijn workshop lightpainting werd gekopieerd. Het was nog sterker; mijn concept werd op facebook en op de website van een collega, zelfs aangeboden met beelden die tijdens mijn workshop genomen waren! En ik maar denken dat een zekere mate van creativiteit en vakkennis nodig is voor het geven van workshops!
Ik mag hopen dat de fotografie in Nederland zich op een volwassen manier blijft ontwikkelen dat de consument creativiteit en vakkennis weet te herkennen en weet te waarderen.
Een hoogst verbaasde fotograaf….
Mike Muizebelt
Hey Mike,
Rake woorden, deze blog. Ik ben het volledig en roerend met je eens. Wij hebben in jou een grote inspiratiebron gevonden als het om landschapsfotografie gaat. Ik probeer dat ook uit te dragen in gesprekken die ik met anderen voer over fotografie. Dit onderwerp, het schaamteloos overnemen van jouw concept, is al vaker langs gekomen in onze gesprekken. Als ik jou dan hoor zeggen dat je twijfelt over het voortbestaan van deze workshop, dan vind ik dat pijnlijk. Want dan wint zo een koekebakker.
Veel beter is het om een gepaste reactie te geven op een plagiaat. Ik vind het grote klasse dat je zo beheerst uitlegt waar de pijn zit. Zo weet de community, die hier misschien niet bij stil staat, ook hoe de vork in de steel zit. En kunnen ze zelfs hun conclusie trekken wat je nou het beste die workshop kunt volgen, bij de bedenker van het concept, of bij iemand die aan #copypaste doet. En dat is de meerwaarde van jouw workshop, altijd!
Dank je Wouter, ook voor onze gesprekken over fotografie. En gelukkig weten we allebei dat genieten van deze mooie bezigheid het meest belangrijk is 🙂
Hi Mike!
Wat een mooi en goed idee om de inspirator van een bepaalde vorm/manier van fotograferen erbij te noemen en daarmee de verdiende credits te hebben! Zelf met m’n suffe hoofd nooit aan gedacht maar dat gaat dus veranderen!! Thanks en dikke dank ook dat ik mag genieten van je schitterende foto’s!
Dag Marieke, dank je wel voor je mooie reactie. Alleen dat al maakt de avond goed 🙂
Groetjes, Mike